Eén keer in mijn leven zag ik de sterrenhemel in vol ornaat. We stonden met onze kampeerbus op een veldje vlak achter de duinen in het meest zuidwestelijke puntje van Bretagne. Ik werd ’s nachts wakker omdat ik moest plassen. We hadden geen wc in de bus, dus ik moest naar buiten. Hoewel het zomer was, was het heel koud ‘s nachts. Ik strompelde naar buiten, snel een trui over mijn hoofd getrokken. En toen keek ik, min of meer toevallig, want ik was absoluut niet van plan om hier langer te blijven dan nodig, naar boven. En hield mijn adem in. Want boven me was een waanzinnig lichtspektakel bezig, groter en mooier dan ik ooit in mijn leven had gezien. Duizenden sterren schitterden daar, het was immens. Ik wist serieus niet dat het er zoveel sterren waren, dat ze zo mooi waren, en zo licht. En ik bleef staan. Minutenlang staarde ik naar de hemel, mijn benen waren inmiddels bevroren door de zeewind die erlangs gierde. Mijn blote voeten op de grond voelde ik niet meer. Het was een van de mooiste dingen die ik ooit heb gezien. Lees het hele verhaal in Happinez 8 – 2020.