Happinez: De betekenis van duisternis

Eén keer in mijn leven zag ik de sterrenhemel in vol ornaat. We stonden met onze kampeerbus op een veldje vlak achter de duinen in het meest zuidwestelijke puntje van Bretagne. Ik werd ’s nachts wakker omdat ik moest plassen. We hadden geen wc in de bus, dus ik moest naar buiten. Hoewel het zomer was, was het heel koud ‘s nachts. Ik strompelde naar buiten, snel een trui over mijn hoofd getrokken. En toen keek ik, min of meer toevallig, want ik was absoluut niet van plan om hier langer te blijven dan nodig, naar boven. En hield mijn adem in. Want boven me was een waanzinnig lichtspektakel bezig, groter en mooier dan ik ooit in mijn leven had gezien. Duizenden sterren schitterden daar, het was immens. Ik wist serieus niet dat het er zoveel sterren waren, dat ze zo mooi waren, en zo licht. En ik bleef staan. Minutenlang staarde ik naar de hemel, mijn benen waren inmiddels bevroren door de zeewind die erlangs gierde. Mijn blote voeten op de grond voelde ik niet meer. Het was een van de mooiste dingen die ik ooit heb gezien. Lees het hele verhaal in Happinez 8 – 2020.

Happi•kids: Tiendaagse Vipassana

Ik app mijn oudste twee kinderen dat ik ontzettend veel van ze houd, en dat ik hem nu ‘uitzet’. Dat moet: telefoon in een kluisje. Ik vraag me af wat er zou gebeuren als ik hem stiekem in mijn tas laat? ‘Kom op, het is maar een telefoon,’ mompel ik tegen mezelf. Maar dat is het natuurlijk niet: het is mijn contact met mijn gezin, met de rest van de wereld, met alles wat normaal is en niet zo eng en onbekend als ‘stilte’. Leeg en moe ga ik heel even liggen op het bed van de kamer die ik toegewezen krijg en deel met een medestudente.

Ik schrik wakker van de gong, het teken dat het tijd is voor de eerste meditatie. De hoofdpijn is een klein beetje gezakt.

Ik ben er. Ergens op het heuvelachtige platteland van Engeland, in een grote, hoge meditatiehal met gedempt licht. Met 129 andere mensen die in rijen zitten op kleine, vierkante, blauwe kussentjes. Verwonderd en geïnteresseerd bekijk ik stiekem de vrouwen – mannen en vrouwen zitten gescheiden – om me heen. Ik sluit mijn ogen. Het is muisstil. Het is begonnen. Lees het hele verhaal op Blendle.

&C Special: Jong, geen vast contract en altijd online. Maar wat als er kinderen komen?

We lagen met zijn drieën op het grote bed in het midden van de camper. Ik las een boek, mijn vriend deed een dutje. Onze 2-jarige dochter zat zich te vervelen en probeerde te zorgen dat ik mijn boek niet las. De regen tikte blikkerig op het dak. Het was rustig en koud en ook een beetje saai. We hadden een paar dagen ons huis verhuurd via AirBnb en zouden lekker gaan kamperen in Zeeland, maar de weergoden werkten niet mee.
De camper is een oude Mercedes bus – een Duitse ambulance om precies te zijn, die is omgebouwd tot camper. Er zitten precies genoeg bedden in voor mijn samengestelde gezin. Het doel was ermee naar Portugal rijden om daar te surfen (of wonen?) maar hij rijdt zo traag dat we nog niet veel verder zijn gekomen dan Bretagne. Het maakt niet uit, het was onze droom, hij staat nu voor de deur. De hypotheek betalen we omdat we natuurlijk allebei werken – maar niet zo heel hard – en liever op vakantie zijn of in Portugal willen wonen, of kamperen in het bos, dus soms verhuren we het huis via AirBnb.

Lees het hele verhaal in &C Special: Voorjaar 2018

Kampioen: Sterrenkijken

‘Als je op een donkere nacht op een goede plaats de gigantische sterrenhemel ziet, realiseer je je dat wij ons maar aan het uitsloven zijn op een piepklein niets-toedoend planeetje in een heel, heel groot heelal. Ik denk dat het veel mensen goed zou doen, om dat af en toe te beseffen.’

Lees het hele verhaal in Kampioen januari 2018